ΠΑΛΜΙΤΟΫΛΑΙΘΑΝΟΛΑΜΙΔΙΟ (PEA)
Πολλοί ασθενείς που πάσχουν από νευροπαθητικές καταστάσεις έχουν πόνο που είναι ανθεκτικός στις υπάρχουσες θεραπείες. Το παλμιτοϋλαιθανολαμίδιο (PEA), ένα ενδογενές αμίδιο λιπαρού οξέος, είναι ένας νέος παράγοντας στη θεραπεία του πόνου και της φλεγμονής.
Η χημική ένωση χρησιμοποιήθηκε πριν από πολλές δεκαετίες σε κάποιες χώρες. Από τη δεκαετία του 1990, το ενδιαφέρον αυξήθηκε ξανά εξαιτίας της ανακάλυψης των επιπτώσεών της σε πολλά διαφορετικά παραδείγματα ζώων, για τον πόνο και τη χρόνια φλεγμονή. Είναι ταξινομημένο ως τρόφιμο για ιατρικούς σκοπούς ή ως συμπλήρωμα διατροφής σε διάφορες χώρες της Ευρώπης. Το σημαντικότερο είναι ότι σε αρκετές κλινικές δοκιμές και σε διαφορετικές καταστάσεις πόνου είναι αποτελεσματικό στον άνθρωπο.
Οι αντιφλεγμονώδεις δράσεις του ΡΕΑ που επιτρέπουν τη μείωση της περιφερικής και κεντρικής ευαισθητοποίησης, επιτυγχάνονται μέσω των νευρωνικών και των μη νευρωνικών κυττάρων. Τα τελευταία περιλαμβάνουν γλοία (συγκεκριμένα μικρογλοία, τα οποία είναι τα μακροφάγα του εγκεφάλου), καθώς επίσης περιφερικά και κεντρικά μαστοκύτταρα. Αυτό το προφίλ του ΡΕΑ μπορεί να εξηγήσει την ευρεία δυνατότητα στην αντιμετώπιση πολλών διαφορετικών διαταραχών που σχετίζονται με τον πόνο και τη φλεγμονή. Το παλμιτοϋλαιθανολαμίδιο (PEA), έχει αποδειχθεί ότι συνδέεται με υποδοχείς στον πυρήνα των κυττάρων και παρουσιάζει μεγάλη ποικιλία βιολογικών δράσεων που σχετίζονται με τον χρόνιο πόνο και την φλεγμονή. Η κύρια δράση είναι μέσω της peroxisome proliferator-activated receptor alpha (PPAR-α). Το παλμιτοϋλαιθανολαμίδιο (PEA) έχει επίσης συγγένεια με τους ομοιάζοντες υποδοχείς των κανναβινοειδών GPR55 και GPR119. Εντούτοις δε μπορεί να θεωρηθεί ένα κλασικό ενδοκανναβινοειδές, επειδή έχει χαμηλή συγγένεια με τους υποδοχείς CB1 and CB2. Ωστόσο, το PEA (και άλλες δομικά όμοιες ουσίες με τις N-acylethanolamines) υποστηρίζεται ότι ενισχύει τη δραστηριότητα της ανανταμίδης μέσω του μηχανισμού «entourage effect».
Το παλμιτοϋλαιθανολαμίδιο (PEA) φαίνεται να έχει αντιφλεγμονώδεις, αντιαλγοαισθητικές (αντινευροπαθητικές), νευροπροστατευτικές, και αντιεπιληπτικές ιδιότητες.
ΔΙΣΜΟΥΤΑΣΗ ΤΟΥ ΥΠΕΡΟΞΕΙΔΙΟΥ (SOD)
- Η δισμουτάση του υπεροξειδίου (SOD) στον άνθρωπο απαντά σε τρεις ισομορφές (κυτταροπλασματική CuZn-SOD, μιτοχονδριακή MnSOD και εξωκυττάρια SOD) και αποτελεί ένα από τα πιο αποτελεσματικά ενδοκυττάρια ενζυμικά συστήματα άμυνας του κυττάρου που στοχεύει στη ρύθμιση των επιπέδων των ROS και τη διατήρηση της φυσιολογικής ομοιόστασης.
- Η SOD καταλύει τη μετατροπή της δραστικής ρίζας του οξυγόνου (Η2Ο2) προς υπεροξειδίου του υδρογόνου (H2O2). Aυτό στη συνέχεια καταβολίζεται από την υπεροξειδάση της γλουταθειόνης (GPs) και την καταλάση σε μοριακό οξυγόνο (Ο2) και νερό (Η2Ο).
ΔΙΣΜΟΥΤΑΣΗ ΤΟΥ ΥΠΕΡΟΞΕΙΔΙΟΥ GliSODin®
- Η δισμουτάση του υπεροξειδίου (SOD) μπορεί να προέρχεται τόσο από φυτικές (όπως σιτάρι ή πεπόνι), όσο και από ζωικές (βοοειδή) πηγές.
- Η προσλαμβανόμενη με αυτόν τον τρόπο SOD, καταστρέφεται σύντομα στο πεπτικό σύστημα από τα οξέα του στομάχου και τα πεπτικά ένζυμα.
- Κλινικές μελέτες απέδειξαν ότι ο συνδυασμός της SOD που προέρχεται από το πεπόνι (Cucumis melo) με το προερχόμενο από το σιτάρι βιοπολυμερές Glisodin®, προστατεύει τη SOD κατά τη διέλευσή της μέσω της γαστρεντερικής οδού, βελτιώνοντας τη διαθεσιμότητα της στον οργανισμό.
ΜΑΓΝΗΣΙΟ (MG)
Το Μαγνήσιο είναι είναι ευρέως γνωστό για τις ποικίλες δράσεις του στο ανθρώπινο σώμα.
Από νευρολογική σκοπιά κατέχει ένα ουσιαστικό ρόλο στην νευρική μετάδοση και την νευρομυϊκή αγωγιμότητα.
Μια επιπλέον λειτουργία είναι η προστασία έναντι της υπερβολικής διέγερσης που μπορεί να οδηγήσει στον θάνατο των νευρικών κυττάρων (excitoxicity) και εμπλέκεται σε πολλαπλές νευρολογικές διαταραχές.
Λόγω αυτών των πολύ σημαντικών λειτουργιών στο νευρικό σύστημα το Μαγνήσιο είναι ένα μέταλλο με εξαιρετικό ενδιαφέρον για την δυναμική του, τόσο στην πρόληψη, όσο και στην θεραπεία νευρολογικών παθήσεων.
Υπολογίζεται ότι ο χρόνιος εντοπισμένος πόνος παρουσιάζεται στο 20 - 25% του πληθυσμού ενώ ο χρόνιος διάχυτος πόνος στο 10%. Το Μαγνήσιο αποκλείει τους NMDA υποδοχείς ,περιορίζοντας την ροή του ασβεστίου. Ως αποτέλεσμα μέτριες δόσεις Μαγνησίου είναι ικανές να μειώσουν την διεγερσιμοτοχικότητα.Το Μαγνήσιο μπορεί να παράγει αντιαλγοαισθητικό και αναλγητικό αποτέλεσμα σε ασθενείς με χρόνιο πόνο, και μελετάται ως θεραπεία στόχος σε επώδυνες καταστάσεις.